Mijn moeder ze vraagt op eens aan mij van meid weet je zeker dat we naar huis kunnen lopen verder. Zelf weet ik nog goed dat ik zat op de stoep, maar dat ik gevallen was (voor over )

daar weet ik niks meer van.  Mijn bril die was van mijn gezicht gesprongen en was helemaal kapot zij mijn moeder.

Intussen kwam er iemand vragen voor hulp niet nodig gehad, omdat we het samen gingen proberen om thuis te komen.

Ik zakte onderweg steeds meer in elkaar, maar mijn moeder had mij stevig vast en zag ik sterretjes want op mijn hoofd zat een bult door dat ik daar op gevallen was en het bloeide ook.

Achteraf toen we thuis gekomen waren en ik op de bank lag zag ik echt spierwit dat zag ik ookal onderweg zij mijn moeder.

Moest even tot mijzelf komen daar naar kwamen we er achter dat ik nog meer dingen had mijn oog goed geraakt kapotte knie en kapotte hand.

Dit allemaal is nu paar dagen verder en naar omstandigheden, mag ik zeggen dat ik onwijs veel geluk heb gehad niks heb gebroken.

Steeds nog gekleurde oog, de bult op mijn hoofd is beetje weg maar nog wel alle kleuren van de regenboog , met mijn hand gaat het ook weer beetje beter verder gewoon herstellen ervan. Weet wel dat ik beetje een hersenschudding heb gehad.

Zelf deed ik de dingen op zeggen elke keer van hoe ik heet, en waar ik woon, en dat wist ik gewoon nog steeds dat wel maar niet hoe het kwam dat ik gevallen was. Raar vind ik dat wel heb het naast mij neer gelegd, kan er nu toch niks meer aan doen is toch gebeurd.