Dromen we nu over Zoutelande zeide we tegen elkaar ik en mijn moeder. Zo graag naar toe wilde wij, maar met alle maatregelen van Covid-19 zien we dat nu nog niet zitten om zo te reizen er naar toe met openbaar vervoer.

We droomde er niet van, maar de droom om naar Zoutelande te gaan kwam onverwachts voor ons uit. Mede mogelijk gemaakt door mijn tante en oom, zei wisten dat wij er naar toe wilde en hun zelf hadden nog vakantie. En ze wilde ook er naar toe voor dagje met de auto, ( lief van hun) dat ze ons mee vroegen om mee te gaan. Ik en mijn moeder meteen terug antwoorde, van ja dat willen we wel.

Zoutelande droom werd in eens echt, deze dag in een woord gevoel van thuis komen, genoten, lekker uitgewaaid met de wind en zon, gewinkeld en dan ook nog iets gekocht, uit gerust op een terrasje, met drankje,lekker gegeten, gelachen, foto’s gemaakt. Daar naar naar dat we uit uitgekeken waren op Zoutelande, hadden mijn tante en oom voorstel aan ons van we kunnen ook naar Veere gaan we zijden oké.

Met een overtocht waar je zelf aan touw moest trekken en daar naar op een vlonder moest staan en dan weer trekken om aan over kant te komen. Mijn tante en oom hadden dit al keer gedaan en vonden dit leuk iets om ons dat ook keer te laten zien en te doen. Tussen de schapen en koeien moesten we lopend naar plaatsjes Veere, waar we uit eindelijk gegeten hebben gehad in dit dorpje.

Dit alles in een dag gedaan, soort van mini dag vakantie en laat op de avond kwamen we thuis. Bij thuis komst zagen we pas dat we enorm verbrand waren ik en mijn moeder.